koca 4 sene...
Şimdi mezun oluyorum. Kendimi hem heyecanlı hem de hüzünlü hissediyorum. Garip bir duygu. Mesleğimi yapacağım için, içim kıpır kıpır ve heyecanlıyım. Yalnız buradaki hikayenin bitmesi de bir o kadar hüzünlü. Koca 4 sene... Ortaokulda 6. Sınıfa giderken kendime "ben Psikolojik Danışman olacağım" demiştim. Hayat bazen bizi geriye atabiliyor veya geç kalabiliyoruz. Liseden mezun olduktan sonra yavaş yavaş inancım kırılmıştı. Yaşıtlarım mezun oluyordu ve kendimi geç kalmış hissediyordum. Fakat hep içimde bir psikolojik danışman olmak vardı. Yeniden başladım çalışmaya. Vazgeçmedim ve çabalamaya başladım. Çok yorucu bir süreçti benim için ama sonunda PDR bölümünü kazandığımda hayatımda mutlu olduğum ender anlardan birini yaşadım. Geldik bu şehre ve herkes bu şehirde yapacak bir şey yok, güzel değil diyordu. Evet şehrin imkanı o kadar geniş değildi ama insan kendi hayatını farklı uğraşlarla güzelleştirebiliyordu. Bende elimden geldiğince güzelleştirmeye çalıştım. Neler mi yaptım: